Íslenskir körfuknattleiksdómarar héldu sinn árlega haustfund um síðastliðna helgi. Þessi fundur var óvenjulegur að því leyti að fengnir voru tveir erlendir fyrirlesarar: Zsolt Hartyáni, fyrrverandi FIBA dómari sem hefur dæmt yfir 2000 leiki á ferlinum, og Joey Crawford, einn leikjahæsti starfandi NBA dómarinn í dag með yfir 2500 deildarleiki á ferilskránni.
Þegar ég frétti af því í vor að Crawford kæmi til Íslands datt mér ekki annað í hug en að reyna að fá tækifæri til að mynda karlinn, enda má segja að hann sé hálfgerð goðsögn. Fyrir knattspyrnudómara hefði þetta verið eins og að fá Pierluigi Collina á svæðið. Ég meina, maðurinn byrjaði að dæma í NBA deildinni tveimur árum áður en Magic Johnson og Larry Bird byrjuðu að spila þar!
Nei, það var ekki séns að ég ætlaði að missa af því að hitta Joey Crawford.
Eftir að hafa fengið leyfi til að mynda hann dreif ég mig í Laugardalshöllina, þar sem fyrirlestrar fóru fram á föstudeginum, skoðaði mig um, ákvað að nota innviði Laugardalshallarinnar sem bakgrunn (fremur en að nota hvítan pappírsbakgrunn) og stillti upp ljósum – með dyggri aðstoð formanns dómaranefndar KKÍ, Rúnars Gíslasonar.
Fyrsta kaffipása var klukkan hálfellefu og ég lét Joey vita að ég væri tilbúinn þegar hann væri það. Hann stökk til þegar hann var búinn úr kaffibollanum og stillti sér upp. Honum virtist þykja þetta pínulítið óþægilegt til að byrja með, en það hefur sjálfsagt ekki hjálpað til að fyrir aftan mig voru rúmlega þrjátíu manns (hinir dómararnir) að fylgjast með. Hann slakaði aðeins á þegar ég fór að spjalla við hann, og þegar ég svo lagðist á gólfið til að ná sjónarhorni þar sem arktítektúr Hallarinnar nyti sín brá hann á leik og tók nokkur dansspor. Það var þá sem ég náði uppáhaldsmyndinni minni þann daginn.
Frá fyrsta smelli til þess síðasta liðu ekki nema 152 sekúndur. Rétt rúmlega tvær og hálf mínúta. Þetta sýndi mér enn einu sinni að með góðum undirbúningi er vel hægt að ná góðum myndum þó módelið sé í tímaþröng.
Í þessu tilfelli hefði ég sjálfsagt getað myndað ögn lengur, en ég átti líka eftir að taka mynd af öllum hópnum, auk þess sem flestir dómararnir vildu fá mynd af sér með Joey og Zsolt.
Það var frábært að fá þetta tækifæri, bæði að hitta sjálfan Joey Crawford og að fá nokkrar mínútur til að mynda hann – einkaviðtal með myndavél.
Vel á minnst, New York Times birti skemmtilegt viðtal við hann í maí í fyrra.
A photo session with NBA referee Joey Crawford
Icelandic basketball referees had their annual fall camp this past weekend. This year’s camp was unusual because two foreign referees were brought in to speak: Zsolt Hartyáni, a former FIBA referee with over 2000 career games, and long time NBA referee Joey Crawford, who has worked over 2500 games in the league, and has hundreds of playoff games, and at least 50 NBA Finals games.
When I heard last spring that Crawford would be coming to Iceland I immediately set my mind on getting a chance to photograph him. He is practically a legend. For a soccer referee this would compare to having Pierluigi Collina show up at your camp. I mean, the guy started refereeing in the NBA two years before Magic Johnson and Larry Bird started playing there!
No, there was absolutely no way that I’d miss my chance at meeting Joey Crawford.
After talking to the right people and receiving an okay on getting Joey for a photo session, I went down to the Laugardalshöll sports arena, where part of the camp was being held, looked around and decided to use the inside of the arena’s newer building as my backdrop (as opposed to a plain white one), and set up my lights.
The first coffee break was at 10:30, and I told Joey that I was ready to shoot whenever he was. He gulped down the rest of his coffee and jumped right into place. He seemed a little uncomfortable at first, but that may have been partially caused by the more than thirty referees standing behind me, watching our every move. He relaxed a bit when I started chatting him up, and when I lay down on the floor to get a picture where the architecture of the building was more in play, he started to really relax, showing us a few dance moves. That’s when I got my favourite shot of the day.
From the first frame to the last, only 152 seconds passed. Just over two and a half minutes. It showed me yet again that with good preparation you can get some really good shots even if your model is on a tight time budget.
In this case, I probably could have spent a bit more time taking photos, but I had been asked take a photo of the whole group, and most of the referees wanted their picture taken with Joey and Zsolt.
It was great to get that chance to meet the one and only Joey Crawford, and to get a few minutes to photograph him – a private interview with a camera.
Speaking of interviews, the New York Times published a fun interview with him in May 2012.
